φυγαδευτήριος

-ία, -ον, Α

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε φυγαδεῖον*

2. το ουδ. ως ουσ. βλ. φυγαδευτήριον.[ΕΤΥΜΟΛ. < φυγαδεύω + κατάλ. -τήριος (πρβλ. νυμφευ-τήριος)].